Het goede nieuws van gisteren was natuurlijk dat de rechtbank Den Haag in kort geding de eis van Brein aan Ziggo afwees om The Pirate Bay ontoegankelijk te maken voor de abonnees van Ziggo. En eerlijk gezegd een positieve verrassing, de rechtspraak rondom The Pirate Bay blinkt tot nog toe niet uit in besef van de verderstrekkende consequenties van het soort verboden waar Brein voor pleit.
Daarbij moet wel opgemerkt worden dat de gang van zaken rondom filesharing vanuit een auteursrechtelijk perspectief onbevredigend is. Eigenlijk is bijna iedereen, behalve het Spaanse hooggerechtshof, er wel over eens dat het uitwisselen van auteursrechtelijk beschermd materiaal tussen anonieme wildvreemden over het internet niet goed onder het uitzonderingsprincipe van de thuiskopie valt. Een partij die dat uitbundig faciliteert en daar misschien zelfs inkomsten mee genereert is dan ook niet bijzonder moreel hoogstaand. In dat opzicht ben ik het dan ook niet eens met onze vrienden van Bits of Freedom die zich zorgen maken dat inviduele file sharers aangepakt gaan worden. Oneens omdat ik niet denk dat verregaande repressie van dergelijke individuen zo onrechtvaardig is. Want het excuus dat de dinosauriërs van de platen- en filmindustrie niet genoeg innoveren rechtvaardigt op zichzelf geen auteursrechtinbreuken. Dat het auteursrecht in geen honderd jaar uitgegroeid is tot een volstrekt willekeurig en arbitrair gedrocht wat de creatie van nieuwe werken meer hindert dan bevordert en en passant ook nog fnuikend is voor de uitingsvrijheid en innovatie is een probleem wat niet opgelost wordt door de producten van de culturele poortwachters maar zonder toestemming ongebreideld over het internet met elkaar te delen.
Die repressie van individuen is natuurlijk evenmin een oplossing voor
de problemen van een bedrijfstak die net zo weigerachtig is haar
verdienmodellen aan te passen als de trekschuiteigenaren in de tijd van
de stoomtrein waren. Want het is helemaal niet aan Tim Kuik (die ik
overigens als een geestig en intelligent mens heb leren kennen) zijn
goede hart te danken dat in Nederland tot nog toe niet is overgegaan tot
vervolging van individuen. Dat is een eenvoudige zakelijke beslissing:
de grootste file sharers plegen ook de grootste consumenten van legaal
verkregen werken te zijn en je beste klanten aanklagen is doorgaans niet
goed voor de lange termijn relatie. Nederland neemt daarbij voor de
Amerikaanse partijen een bijzondere positie in. Het is namelijk een
goede testmarkt voor het Europese vasteland, met een koopkrachtig
publiek.
Verder zijn de transactiekosten per inbreukmaker domweg
veel te hoog. Het is veel efficiënter om een grote ISP aan te pakken,
ook al kost dat al snel enkele tienduizenden Euro's omdat zij zich niet
makkelijk laten intimideren, dan om individuen één voor één aan te
moeten spreken.
Ook de opmerking dat het allemaal
om de artiesten gaat is ronduit hypocriet. Ter illustratie de volgende
infographic:
Let
er dus op: een typische beginnende muzikant zal voor een CD een
'low-end royalty deal' krijgen en dus 3% van de inkomsten krijgen die
tussenpersonen krijgen. Of zoals Hans Dulfer mij ooit eens zei: 'dat
downloaden kan mij niet zoveel schelen, de platenmaatschappijen bestelen
je toch al en dan zijn het tenminste je fans die je bestelen'. De
artiesten zijn veel meer gebaat bij een fatsoenlijk
auteursrechtencontractenrecht dan bij pogingen om de geest van het
internet terug in de fles te duwen.
En daar gaat het mij om (en
Bits of Freedom trouwens ook), dat het tegenspartelen van de platen- en
filmindustrie tegen de broodnodige vernieuwing ondertussen het prachtige
vehikel voor creatie, innovatie en discussie dat het internet is dreigt
te beschadigen. Brein heeft intussen al aangekondigd in hoger beroep te
gaan, er loopt ook nog een bodemprocedure. ACTA dreigt nog steeds, ook
wordt met behulp van het toverwoord 'kinderporno' op Europees niveau
voor verplichte internetfilters gepleit. Allemaal dingen waar we ons de
komende tijd nog flink druk om zullen moeten maken.
